Η κοινωνική οικονομία και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί

 

Αν μπούμε στην διαδικασία να αναζητήσουμε τους αίτιους και τους υπαίτιους της οικονομικής αποτυχίας στην Ελλάδα ίσως βρούμε την άκρη του νήματος αλλά  ίσως και μπούμε σε ένα φαύλο κύκλο. Η Ελλάδα έγινε μέλος της  Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1981 χωρίς να περάσει την  περίοδο  εναρμόνισης,  σε αντίθεση με την Κύπρο που αιτήθηκε ένταξη αρχικά το 1972 και μπήκε το 2004. Η Ευρώπη είναι η οδός για την ανάπτυξη, πρόοδο και ευημερία των λαών. Τι πήγε λάθος; Πιθανό  ο εσωτερικός ανταγωνισμός των χωρών και η ανάπτυξη πολιτικών οι οποίες δεν είναι εφαρμόσιμες λόγω της διαφορετικότητας της κάθε χώρας. Το πώς θα βγούμε από την κρίση, αυτό εναπόκειται στην ευφυΐα του κάθε κράτους να αντλήσει  έσοδα και να μπορέσει να σταθεί ανταγωνιστικά στην ευρύτερη παγκόσμια οικονομία. Το παρόν άρθρο έχει στόχο να σκιαγραφήσει το ιδανικό μέλλον για την πατρίδα μας που δεν θα στηρίζεται σε ξένες χρηματοδοτήσεις.

Στην Κύπρο καταφέραμε μετά το 2013 να δημιουργήσουμε ένα κράτος με άνεργους αλλά και με επιχειρήσεις που ενέταξαν στο πρόγραμμα διοίκησης τους την εκμετάλλευση. Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, στην καλύτερη  των περιπτώσεων μειώνουν μισθούς και στην χειρότερη απολύουν προσωπικό. Και στους εναπομείναντες εργαζόμενους  υπερφορτώνουν καθήκοντα κάτω από την απειλή της απόλυσης. Επίσης, οι νέοπροσληφθέντες είναι συνήθως  με συμβόλαια μερικής απασχόλησης.   Τα ταμεία του κράτους πλέον εξυπηρετούν επιδόματα ανεργίας και πληρωμές πλεονασμού με  το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα να αποτελεί μέτρο οικονομικής  εξυγίανσης. Αν πρέπει να λειτουργήσουμε με αυτή την τακτική το μέλλον μπορεί να είναι χειρότερο και όπως φάνηκε η νεολαία απαξιώνει τις αρχές διοίκησης του κράτους και του ιδιωτικού τομέα και αναζητά ευκαιρίες απασχόλησης  στο εξωτερικό. 

Το μάθημα που πρέπει να πάρουμε από την Ελλάδα δεν είναι η διαπραγμάτευση με τους εταίρους ή οι συνέπειες του  ναι και του όχι στο  δημοψήφισμα και οι επικείμενες εκλογές,   αλλά τα κακώς έχοντα που οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή. Κύριο μέλημα των εκάστοτε κυβερνήσεων πρέπει να είναι η ευημερία του λαού τους  αλλά και ο λαός να  ασκεί αντικειμενική κριτική.  Το όχι των Ελλήνων δεν σημαίνει και κάτι ουσιαστικό, αν δεν μπουν σε σωστά καλούπια ανάπτυξης σε μια χώρα που υποφέρει και δεν εφαρμόζει τις θεμελιώδεις αρχές της δημόσιας διοίκησης, όπως επινοήθηκαν από του μεγάλους Έλληνες φιλοσόφους – την αμεροληψία, την  ισότητα, την αναλογικότητα, την χρηστή διοίκηση, την  νομιμότητα και το δημόσιο συμφέρον. Και φυσικά η Ευρώπη των δεσμών θα είναι αυστηρή απέναντι στην Ελλάδα που αθετεί οποιαδήποτε συμφωνία πληρωμής των δόσεων.  

Κάθε κράτος πρέπει να θέτει κίνητρα ανάπτυξης  και εκμετάλλευση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών του πόρων και να αξιοποιεί την  εμπειρογνωμοσύνη του λάου. Να αναγνωρίζει την αριστεία και να προωθεί την ηθική και όχι να στηρίζεται σε πελατειακές σχέσεις και την ψηφοθηρία. Επίσης ο λαός είναι υπαίτιος της κατάσταση, δεν πρέπει συνεχώς να θυματοποιείται και το κράτος να είναι αυστηρό όπως σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής και παραοικονομίας. Η μελλοντική ανάπτυξη πρέπει να ισοζυγίσει την παραγωγή με την κατανάλωση και να προσανατολιστεί   σε τομείς καθαρά Κυπριακούς, όπως είναι ο τουρισμός, η γεωργοκτηνοτροφία , η  ναυτιλία και η ενέργεια.   Να δημιουργηθούν ανεξάρτητες ομάδες από εμπειρογνώμονες που να έχουν ρόλο καθοριστικό  για τις ανάγκες της αγοράς.  Με τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και τους ακαδημαϊκούς  να πρωτοστατούν στην επιμόρφωση και στην ειδίκευση των εργαζομένων τόσο από θεωρητικής όσο και πρακτικής πλευράς. Καθώς επίσης και η  επιτήρηση των επιχειρήσεων  σε θέματα εργοδότησης  και ανάπτυξης του ανθρωπινού δυναμικού με στόχο την κοινωνική ευθύνη . Όλα αυτά θα συμβάλουν στην κοινωνική αποτελεσματικότητα αλλά θα είναι και προάγγελος της οικονομικής κερδοφορίας σε μία Ευρώπη με ουσιαστική συμβολή στην ευμάρεια των λαών της. 

Picture: All rights reserved to the creator. 

Η ξενοδοχειακή βιομηχανία, το ανθρώπινο δυναμικό και η διαχείριση γνώσης

Η ξενοδοχειακή βιομηχανία είναι περίπλοκη στη  φύση της με πολλαπλές και αλυσιδωτές  σχέσεις, που αναπτύσσονται τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο  εσωτερικό περιβάλλον.  Κύριο μέλημα είναι η καλύτερη πρόσφορα των διαφόρων αγαθών και  υπηρεσιών στους πελάτες ειδικά στα ξενοδοχεία που κατηγοριοποιούνται πέντε αστέρων. Με τον  συνδυασμό  άριστης  ποιότητας  υποδομών, καθώς  και την διανομή των υπηρεσιών από τους εργαζόμενους. Ο ανταγωνισμός αλλά και η ωρίμανση της βιομηχανίας  καθιστούν δύσκολη την εξασφάλιση του μεριδίου της αγοράς και την επαρκή ικανοποίηση των πελατών. Το παρόν άρθρο  στοχεύει να τονίσει την σημασία της διαχείρισης γνώσεως σε σχέση με το ανθρώπινο δυναμικό στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις  σε μια περίοδο δύσκολη λόγω της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών ασταθειών με ειδική αναφορά στην Ουκρανία και Μέση Ανατολή.

Στην  ξενοδοχειακή βιομηχανία το ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο και αναπόσπαστο μέρος των υπηρεσιών αλλά και της εταιρικής ταυτότητας. Η εναλλαγή και η αντικατάσταση προσωπικού δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα τόσο οικονομικά όσο και οργανωτικά . Η παρατεταμένη ανεργία και η εισδοχή στην αγορά νέων επιστημόνων με ειδικευμένες γνώσεις, αλλά χωρίς πρακτική εφαρμογή, δημιουργεί μιαν ανησυχία για το μέλλον. Από την  μια η ανάγκη επιβίωσης των ξενοδοχείων με την μείωση των εξόδων και από την άλλη η τεταμένη πίεση για την προσφορά άριστων υπηρεσιών στους απαιτητικούς πελάτες. Τα νέα δεδομένα των επιχειρήσεων επιβάλλουν εμπεριστατωμένη ανάλυση των πληροφοριών με στόχο την ανάκτηση σωστών γνώσεων στη διαχείριση των φυσικών και ανθρωπίνων πόρων, καθώς επίσης και την μείωση της διαρροής της και μετακίνηση της γνώσης  με την απόλυση των εργαζομένων.

Η διαχείριση γνώσης σε καιρούς οικονομικής κρίσης, με το ανθρώπινο δυναμικό να αποτελεί το σημαντικότερο κεφάλαιο μεταφοράς και ανταλλαγής γνώσεων δημιουργούν δυνατή εταιρική κουλτούρα δηλαδή εσωτερική επικοινωνία. Η σωστή επικοινωνία οδηγεί στην  απόκτηση συγκριτικού πλεονεκτήματος  και προασπίζει τους  στρατηγικούς στόχους  της επιχείρησης. Προοδευτικοί οργανισμοί επενδύουν στην δημιουργία κριτικού και ανοικτού  πνεύματος στον τρόπο διαχείρισης της  γνώσης και ανταλλαγής πληροφοριών και εμπειριών.  Εισαγάγουν την έννοια του οργανισμού μάθησης (learning organization) και δημιουργούν  κλίμα εμπιστοσύνης στο ανθρώπινο δυναμικό με την συνεχή προσπάθεια εμπλουτισμού των γνώσεων αλλά και την ανάπτυξη των ικανοτήτων.  Επίσης προβάλλουν συστηματικά τα σύγχρονα τεχνολογικά  μέσα αποκόμισης πληροφοριών και την ανάγκη εκπαίδευσης για σωστές  πρακτικές   με την  υιοθετήση σωστών τακτικών συλλογής, ανάλυσης και διοχέτευσης των πληροφοριών.

Η συλλογή επικαιροποιημένων πληροφοριών δημιουργεί την δόμηση της  γνώσης  με τους υπαλλήλους να  την προάγουν και να την μεταδίδουν με σωστές μεθόδους και πρακτικές. Με αυτό τον τρόπο τίθενται τα θεμέλια για την επίτευξη ανταλλαγής και εμπλουτισμού γνώσεων, που πηγάζουν από την έννοια του οργανισμού μάθησης (learning organization). Επίσης η αποθήκευση και ανάλυση των πληροφοριών προωθούν την όσο το δυνατό καλύτερη επικοινωνία στον οργανισμό και θέτουν τις βάσεις για καινοτόμες πρακτικές και διαδικασίες. Η καινοτομία επιφέρει την διαφοροποίηση και ενθαρρύνει την προσαρμογή και την  εξέλιξη του οργανισμού και εξαλείφει τον κίνδυνο της στασιμότητας.

Οι οργανισμοί που επενδύουν στην αποθήκευση και την διαχείριση της γνώσης με ειδικά τμήματα και στελέχη καταρτισμένα και ικανά να επιβλέψουν, να κωδικοποιήσουν  και να μεταφέρουν την γνώση θέτουν τις βάσεις για το μέλλον. Επίσης, επιδίδουν σεβασμό στις εσωτερικές διαδικασίες αναγνωρίζουν και εμπλουτίζουν  τις ικανότητες των εργαζομένων,  χωρίς να προσβλέπουν στην εκμετάλλευση της ανεργίας για  εύκολο και γρήγορο χρήμα. 

Picture: all rights reserved to the creator. 

Wine Production in Cyprus

https://www.youtube.com/watch?v=SbbSBnI-HbE

Limassol the motherland of vine and wines

The cultivation of the vine in Cyprus is as ancient as the roots of the people of Cyprus. The cultivation of the vine in Lemesos (Limassol) is also as ancient as the Kingdom of Amathus and Curium many centuries B.C. It is a well known fact, confirmed by various historical references, that wine has been produced in Cyprus for over 4,000 years until now. Ancient people, worshippers of nature and beauty, chose the famous wine producing island of Cyprus as the center for the adoration of Aphrodite the Goddess of fertility and love and of Dionysus the God of wine. The great tragic Evripides picks "the kindly slopes" of Cyprus Olympus as the home of Muses and Graces and of Bucchae who are always ready for every celebration any merry feast. The long celebrations for the worship of Aphrodite coincide with, or are followed by those for the worship of Dionysus, God of cheerfulness, amusement and nature in general. The geographer Strabo in book 14, mentions the good wines of Cyprus, Pliny the naturalist in Book 14, chapter 7, includes Cyprus in a list of precious wines. Saint Gregorious speaks of the abundance of Cyprus wines. Aponius speaks of the large bunches of grapes of Cyprus. The knights Templar and the Knights of St. John, who bought Cyprus from Richard the Lionheart in 1191, open a new era for the Cyprus wine industry and wine trade. They separated Cyprus in feuds (commandarias) and built their Castle the "Great Commandaria" of Kolossi, near Lemesos (Limassol), which is up to the present pime almost undamaged. There are many other reasons for the excellent wine of Cyprus. In the surrounding areas of most villages of Lemesos (Limassol) the vine found a hospitable environment, climate and suitable soil a gift of nature and men cultivated the vine with love and devotion and after many years of experience they created out of its fruit wines that were much in demand from the then known foreign and local markets. Every house in the wine village of Lemesos (Limassol) was also a small winery where the proprietor and vine grower had all the apparatus for the making a storage, aging and transportation of the wine to the places of consumption. The small vine-grower felt joy and pride when he could invite guests to his dining table and offer his own "zivania" as an appetizer and then his own wine which had been aging for more than a year. Conditions were very difficult for the wine-making, but even more difficult when the ground had firstly to be cleaned of rocks ready for planting vines. The rocky and infertile mountain slopes had to be dug by hand since there were no mechanical means at that time and from the rocks that were dug up dry-stone walls and mounds were made to keep in the soil and rain water for the vines. Many of these vines can still be seen today while passing through the areas of the wine villages and it is these vine- yards that excite the admiration of the foreign visitors and in particular the wine-traders. The cultivation of these vineyards should have been done by plough or mattock as then there were no small tractors. One of the villages which I think is representative of the method of cultivation of the vine as referred to above, is Lofou. The visitor can see thousands of meters of dry-stone wall and the houses of the village, about one thousand, which were built with stone. The visitor can also see the apparatus for the making of the wine and "zivania" and the earthenware jars used for storing and aging of the wine. The vine cultivation and wine-making in Lemesos (Limassol) enjoyed long periods of prosperity. Wine making has developed into a highly organized industry. The first wine making industry in Lemesos (Limassol) and in Cyprus was the winery of Christ. Haggipavlu which was established in 1844. Haggipavlu has the distinction of being the first to introduce brandy making to Cyprus. In 1926 another winery by a company called KEO was established. In 1943 LOEL Ltd. was established and three years later SODAP was established, a wine industry of vine growers of Cyprus. In 1947 due to the expansion of their work the winery of Hadjipavlu was split into two. The Hadjipavlu and the ETKO winery which produce fine quality wines. Recently two small wineries have been established, LAONA wineries in Arsos village and "Kilani Winery'' in Kilani village. Historically Lemesos (Limassol) was the center of the wine trade and wine making in Cyprus. From the beginning almost all exports of wine and spirits were made from the port of Lemesos (Limassol). Also in Lemesos (Limassol) there exists the region of Commandaria, which is a de Facto wine with an appellation of origin.The method of making commandaria is basically the same today as it used to be many centuries ago. Also in the Lemesos (Limassol) district are the two well known vine areas for the production of the quality table wines, Krasohoria and Pitsilia. Lemesos (Limassol) is commonly recognized as the wine-making town of Cyprus. In 1987 the International Office of the Vine and Wine (O.I.V.) made a suggestion to declare Lemesos (Limassol) as the "City of Vine and Wine". The same year on October 31, during the General Assembly of the International Office of the Vine and Wine, which took place at Marino in Italy, Lemesos (Limassol) was declared as the "City of Vine and Wine" and the president of the International Office of the Vine and Wine, Mr. Mario Fregoni, awarded a medal and diploma to the Mayor of Lemesos (Limassol). Source: http://www.limassolmunicipal.com.cy/wine/wine_en.html
Photos: All rights reserved by the photographer